Bitter afscheid
Gecreëerd op 19/07/2017 door Erik Tetteroo en Jolanda
Op 18 juli jl. is onze lieve en mooie Fries 'Jette' overleden aan een gecompliceerde bevalling.
Ongeveer 2 jaar geleden ontstond bij ons de gedachte hoe geweldig het zou zijn om ons Jet een veulentje te gunnen zodat ze niet meer alleen zou zijn en wie weet over een paar jaar misschien wel in tweespan. Een klein jaar geleden hebben we actie ondernomen. Een goede hengsten boer gezocht en Jette bevrucht met het zaad van een prachtige Fries genaamd 'Adel'. Kampioen in dressuur op rust. Dat kon niet anders als een prachtig veulen worden dachten we. Hans, waar wij Jette een aantal jaren geleden van overgenomen hebben, zorgde voor de optimale voeding voor de aanstaande moeder. Na een kleine 11 maanden vertoonde zich de eerste tekenen van het einde van de dracht, vorming van een uier, druppeltjes harsachtige vloeistof aan de tepels, enz. Maar toen er melk begon te druppelen hebben we Jan M. gevraagd om er eens naar te kijken zodat we wisten hoever we nu eigenlijk waren. "Niet te ver meer weg gaan" was zijn advies en daarom besloot ik om er ‘s nachts bij te gaan slapen en Jolan nam overdag de wacht over. Alles stond in het teken van het veulenen.
Na 5 dagen werd ik op het werk door Jolan gebeld met de woorden: ‘wij krijgen vandaag een veulentje' alsof het een baby betrof. Tegen de avond was het zover en had ik met mijn telefoon in de hand een open lijn met Katrien Van Baast zodat zij advies kon geven als er hulp nodig was voor Jette. Na het breken van de eerste vlies kwamen er geen voetjes met een neusje tevoorschijn en dus kwam Katrien direct. Na 3 minuten stond ze er en voelde direct dat het mis was. "Ik voel geen leven, geen hoofdje en de voetjes liggen helemaal verkeerd" zei ze, kortom er deugde helemaal niks van. Na een paar flinke vloeken probeerden wij de enorme teleurstelling te verdringen want onze aandacht ging nu uit naar de moeder, immers het veulen moest er nog uit maar Katrien had hier hulp voor nodig. Een tweede dierenarts die toevallig in de buurt was kwam direct en zelfs samen zijn ze enkele uren bezig geweest om Jette te verlossen van het dode veulen. Eenmaal eruit zagen we dat door de verkeerde ligging het hoofdje helemaal krom gegroeid was. Direct daarna begonnen we met spoelen totdat we merkten dat er een scheurtje in de baarmoeder was ontstaan en er water wegvloeide in de buik. De prognose was zeer slecht en verwacht werd dat ze de ochtend niet zou halen omdat ze waarschijnlijk in shock zou geraken en een 'spuitje' de enige optie zou zijn.
Weer bleef ik bij haar waken want haar alleen laten was voor ons geen optie. De hele nacht hebben we elkaar aangekeken tot het licht werd en wonderwel, ze was er nog. Katrien kwam en was blij verrast. We gingen direct verder met ontstekingsremmers, antibiotica enz. omdat voor ons zelfs 1 procent kans voldoende was om haar toch proberen te redden. Na 3 dagen zorgen, waken, stressen en wat nog meer was het genoeg voor ons Jet en is ze ‘s nachts gestorven. Wat ons zo mooi leek is totaal anders gelopen. Voor ons een enorm gemis. Al eerder hebben we huisdieren afgegeven en steeds met veel verdriet maar dit vinden we toch wel heel erg. Wij stellen ons de vraag of wij wel geschikt zijn voor huisdieren want het 'afgeven' weegt zo zwaar. Maar het is nog altijd beter te hebben liefgehad en verloren, dan nooit te hebben liefgehad. Toch?
Vaarwel Jet
Groeten van Jolanda en Erik